Rozdział 26

Witam was bardzo serdecznie. 

Bardzo przepraszam za zamieszanie. Wydawało mi się, że uda mi się dokończyć tę historię do świąt, jednak nie wyszło. Jestem człowiekiem, mam swoje obowiązki, które niestety chcąc, nie chcąc muszę wykonać i które niekiedy staja na drodze w tworzeniu tej historii. Jednak po dłuższym zastanowieniu się, doszłam do wniosku, że może i lepiej, że zakończenie będzie po świętach... :D Ocenicie sami, a teraz zapraszam na rozdział 26. 

Pozdrawiam i tulę <3 ;***

***

Nie jestem w stanie powiedzieć jak długo spałam, po przebudzeniu nie byłam pewna czy dopiero jest ranek, czy już słońce zbliża się ku zachodowi. Łóżko obok mnie było puste, ale jeszcze ciepłe, więc  musiał przed chwilą wstać.

- Shanny – mruknęłam pod nosem i po niedługim czasie pojawił się mój wybawiciel z kubkiem kawy w ręku i tabletkami przeciwbólowymi. – Jesteś moim bohaterem.

- A ty byłaś moim wczoraj, jak uparłaś się, że na pieszo dotrzesz do LA – wybuchnął śmiechem na co zmarszczyłam czoło nie mogąc sobie przypomnieć takiej sytuacji.

- Że co??  – prawie zadławiłam się tabletkami, gdy to usłyszałam – Że na co się uparłam?!

- Nic takiego, po prostu chciałaś pokonać Pacyfik pieszo  - on prawie, że umierał ze śmiechu, a ja spaliłam buraka. Czy naprawdę byłam aż tak pijana?!

- Jezzuuu…ale obciach, wszyscy to widzieli? – zapytałam speszona.

- Jeszcze lepiej – wybuch śmiechu -  oni się – śmiech -  razem z tobą – ponowny wybuch szaleńczego śmiechu - zaczęli pakować i byli gotowi rzucić się pieszo do Kalifornii - powiedział łapiąc się za brzuch i prawie tarzać na dywanie.

- Shannon!

- Spokojnie moja podróżniczko, tylko ja z całego towarzystwa kontaktowałem i mam wszystko udokumentowane, całkiem niezły ten aparat od Tomo i Vicky tak przy okazji. – kolejny atak śmiechu.

- Małpa. Nie odzywam się do ciebie. – skrzyżowałam ręce na piersi i odwróciłam głowę do drugą stronę. 

- No bez takich kochanie, bo dzisiejszą atrakcję zachowam tylko dla siebie.

***

- Żartujesz sobie, prawda? – zapytałam w chwili, gdy nad wejściem do budynku, ujrzałam wielki napis „Studio Tatuażu” – Co ty zamierzasz tu robić?

- To część twojego prezentu urodzinowego – powiedział niezwykle dumny z siebie Shannon.

- Że ty zrobisz sobie tatuaż? – zapytałam wciąż łudząc się, że chodzi tylko o niego.

- Że zrobimy sobie razem tatuaż – pierś wypiął do przodu i stał dumny niczym paw.  – Chodź, pokażę ci co i jak.

Gdy weszliśmy do środka, okazało się, że salon prowadzi znajomy Shannona, którego poznał parę lat temu na wakacjach, właśnie na Bali. Ten też znajomy robił mu tatuaż na plecach, przedstawiający półkulę Ziemi.

- Bracie ! – krzyknął Shannon, gdy tylko zauważył niezbyt wysokiego, śniadego mężczyznę o krótkich kruczoczarnych włosach.

- Shannon, kopę lat ! Co słychać? – zabrzmiał radośnie jednak z dość wyraźnym obcym akcentem.

- A wiesz, wakacje, przerwa przed nową trasą – odparł rozmarzony – a przy okazji będąc tu, jako prezent urodzinowy dla mojej pięknej kobietki, chcieliśmy sobie zrobić tatuaże. – tego właśnie się obawiałam.

- No,no,no stary gratuluję! – klepnął go po plecach i podszedł do mnie, podając rękę.

- Cześć, jestem Agum – odparł z uśmiechem na ustach.

- Hey, Chloe. – odwzajemniłam uśmiech i uścisk dłoni.

- To ruszajmy ! Jak tam, macie już jakiś pomysł na tatuaże? – zapytał podekscytowany Indonezyjczyk.

- Hola, hola ja jeszcze nie powiedziałam, że się zgadzam.

- Oj Chlo, nie bądź cykorem – roześmiał się Shann i złapał mnie za rękę – nie chcę, żebyś sobie całe plecy tatuowała. Chodź, zobaczysz co mam na myśli.

Weszliśmy po schodach na drugie piętro nowo wyremontowanego budynku, w którym mieścił się salon, a następnie udaliśmy na sam koniec długiego korytarza, żeby za chwilę znaleźć się w dość przestronnym gabinecie. Na ścianach wisiała niewyobrażalna ilość dyplomów, zdjęć Aguma z prawie każdym znanym człowiekiem na Świecie, no okay, brakowało Obamy i Jacksona, ale byłam pod wrażeniem tej kolekcji.  Podeszliśmy do pierwszego z czterech krzeseł do tatuażu, na którym Shannon rozłożył się jakby był w domu.

- Wybieraj – powiedział rozkładając ręce.

- Co mam wybierać? – zapytałam zmieszana.

- Miejsce na mój kolejny tatuaż. – szeroko uśmiechnął się pokazując śnieżnobiałe zęby.

- Ojej ale to zależy od tatuażu – oparłam.

- A to też musisz wybrać. – jeszcze szerszy uśmiech pojawił się na jego twarzy i razem z Agumem wymienili porozumiewawcze spojrzenia.

- Chodź ze mną, mam pewien pomysł – powiedział tatuażysta i  zaprowadził do małego pokoju.

- Okay, więc jaki to pomysł? – zapytałam.

- Ostatnio kupiłem pewien program komputerowy, dzięki któremu może powstać tatuaż jedyny w swoim rodzaju. Shann o tym nie wie, ale dał ci wolną rękę, jeżeli chodzi o wybór tatuażu i miejsca, więc co powiesz na wypróbowanie tego sprzętu? – zapytał wyraźnie podekscytowany, jednak ja wciąż nie wiedziałam o co chodzi, jednak zgodziłam się. Jak nie będzie mi się dany wzór podobał to najzwyczajniej w świecie go nie zrobi. Mężczyzna posadził mnie na krześle przy biurku i podłączył mikrofon do laptopa.

- Okay, teraz możesz powiedzieć coś co chciałabyś, żeby było wytatuowane na ciele Shannona, a program stworzy z tego wizualizację tego.

Długo się nie zastanawiając powiedziałam dwa słowa „Kocham Cię”. Po chwili mężczyzna pokazał mi wydrukowany na kartce projekt tatuażu – fali dźwiękowej wymawianych przeze mnie słów. [ TATUAŻ SHANNA] Genialne. Czym prędzej udaliśmy się do Shannona i nie pokazując mu projektu razem z nim ustaliłam miejsce tatuażu. Nie chciałam, żeby był bardzo widoczny, on jednak był innego zdania. Po usilnych negocjacjach stanęło na bicepsie prawej ręki. Przez cały czas, gdy Agum robił tatuaż nie pozwoliłam, żeby Shann go widział, liczył się dopiero efekt końcowy.

- Okay, gotowe !

- Nie patrz. Najpierw ja – poderwałam się z miejsca, żeby zobaczyć jak wyszło i byłam pod wrażeniem. Uśmiechnęłam się pod nosem. – Okay, teraz już możesz ocenić. – powiedziałam lekko drżącym głosem. A co jeżeli mu się nie spodoba? Przecież to jest prawdziwy tatuaż, nie zmyje tego wodą i mydłem. Huh serce zaczynało mi mocniej bić, ale jak się okazało niepotrzebnie.

- O cholera! – prawie krzyknął.

Razem z Agumem spojrzeliśmy na siebie lekko zdezorientowani, nie byliśmy pewni, czy był to okrzyk radości czy wręcz przeciwnie.

- Jest…zajebisty. Wygląda świetnie, ale co oznacza? – zapytał zaciekawiony, a gdy mu wyjaśniłam patrzył z niedowierzaniem raz na mnie, raz na tatuaż, a potem pocałował mnie tak, jakby chciał przekazać całą swoją miłość.

- Okay, okay gołąbki, zaczekajcie z tym, aż wrócicie do hotelu. Teraz kolej Chloe. – roześmiał się wskazując na krzesło. Wiedziałam, że też chcę tatuaż. Prawdę mówiąc, już kiedyś miałyśmy sobie ze Steph zrobić takie same symboliczne tatuaże, ale jakoś nie wyszło. Nie obawiałam się tego, że za kilkadziesiąt lat będzie wyglądał brzydko, chciałam go mieć, a teraz chciałam mieć coś od Shannona.

- Jeden warunek. – powiedziałam, na co mężczyźni spojrzeli na mnie pytającym wzrokiem. – Chcę, żeby Shann zrobił ten tatuaż, własnoręcznie zrobił i zaprojektował. – podniosłam bluzkę i wskazałam część ciała pod lewą piersią. – Tutaj chcę go mieć.

Długo ich nie było, siedzieli w tym pokoju, a ja rozmyślałam co temu wariatowi przyjdzie do głowy, żeby mi wytatuować. Przyznam, że w momencie oczekiwania zaczęłam wątpić w słuszność mojej decyzji, ale nie było już odwrotu. Raz się żyje, już usuwają tatuaże, więc jak coś to usunę. Gdy wreszcie się pojawili, Agum kazał położyć mi się na prawym boku, żeby ułatwić Shannonowi dostęp. Wręczył mu maszynkę i bez żadnego projektu Shann zaczął kreślić na moim ciele. Okay, przyznaję, nie zabieg ten nie należał do najprzyjemniejszych, ale w moim odczuciu był porównywalny z depilacją, więc przeżyłam. Nie trwało to długo, po finalnym przetarciu tatuażu, ujrzałam na twarzy Leto coś co przypominało dumę, o tak, zdecydowanie rozpierała go duma.

- Zrobione ! – powiedział zadowolony i musnął ustami tatuowane miejsce. Pomógł mi wstać i podeszłam do lustra. Patrzyłam, przyglądałam się przekręcając głowę raz w lewo, raz w prawo.

- Co to jest? – zapytałam w końcu rozbawiona.

- Znak. – odparł uśmiechnięty Leto.

- Ale co on oznacza? Bo na moje oko to jakaś krzywa kreska przypominająca literę S z krzyżykiem i odwrócony do góry nogami klucz. [TATUAŻ CHLOE] – Naprawdę tak to wyglądało, o co chodzi?

- No serio? – zapytał bezradnie Shannon – Znaku możesz nie kojarzyć, no ale S od Shannon to powinnaś poznać. – powiedział wykrzywiając przy tym usta w podkówkę.

- Ojj faktycznie, tak właśnie myślałam wiesz, tylko nie chciałam głupoty walnąć, oczywiście, że widać, że to S. – roześmiałam się w głos i wróciłam na fotel, żeby Agum zabezpieczył tatuaż.

- Poszukaj w Internecie pod hasłem runy. – powiedział mi na ucho. Chociaż jedyny pomocny człowiek. Może powinnam bardziej okazać mój podziw i radość związaną z tatuażem, ale fakt, iż nie wiedziałam co do końca oznacza, doprowadzał mnie do szaleństwa. Jednak byłam w siódmym niebie, miałam jedyny w swoim rodzaju tatuaż, zrobiony od serca na sercu, przez najukochańszą osobę na świecie, którego każdy będzie mi zazdrościł. Nic więcej nie potrzebowałam do szczęścia.

Posiedzieliśmy jeszcze chwilę z Agumem, po czym udaliśmy się do wypożyczalni rowerów i 

urządziliśmy sobie wycieczkę po okolicy. [CHLOE]

- Naprawdę chciałam wczoraj iść pieszo do Los Angeles? – zapytałam wciąż niedowierzając, co spowodowało wybuch śmiechu u mojego towarzysza.

- Nie wierzysz mi? Myślisz, że mógłbym cię okłamać? Ja? Kochanie wszyscy inni, ale ja?

- Bo jakoś nie mogę sobie wyobrazić, że ty nic nie piłeś i wszystko pamiętasz.

- A kto powiedział, że nie piłem? – zaśmiał się – Piłem i to sporo, ale mniej niż wy. Nie przejmuj się, to był słodkie. Ale jeżeli chodzi o resztę rzeczy, które mówiłaś i robiłaś, huhu skarbie…- powiedział i zaczął uciekać, bo dobrze wiedział co go czeka.

- Oj już ja ci pokaże – krzyknęłam i ruszyłam za nim.

***

Na Bali nie byliśmy długo, ale te kilkudniowe wakacje były potrzebne każdemu. Spędziliśmy cudowny czas w najlepszym towarzystwie, zaczynając od ogniska na plaży, poprzez wycieczkę rowerową i tatuaże, a na nurkowaniu kończąc. W prawdzie nie wszyscy byli chętnie do nurkowania i oglądania z bliska rafy koralowej, jednak prezent ten, fundowany przez Jareda, należał do nieziemskich i niezapomnianych do końca życia, Jednak wszystko co dobre, szybo się kończy. Po pięciu dniach nadszedł czas pakowania się i  powrotu do domu. Z ogromną dbałością zapakowałam aparat, który dostałam od Tomo i Vicky oraz album stworzony przez wszystkich z naszych wspólnych zdjęć, który niezaprzeczalnie był najlepszym prezentem, jakikolwiek dostałam od przyjaciół. Zbiór fotografii przedstawiających wszystkich w najlepszych momentach mojej kalifornijskiej przygody. Był tylko po części zapełniony, więc mieliśmy jeszcze mnóstwo miejsca do zapełnienia pięknymi wspomnieniami. Lot strasznie się dłużył, jednak w powrotną stronę mieliśmy już miejsca obok siebie, więc śmialiśmy się, rozmawialiśmy i graliśmy. Gdy wylądowaliśmy, na LAX czekał już na nas mini bus przysłany przez Emmę, który rozwiózł nas po domach. Pierwszą rzeczą jaką zrobiłam po wejściu do mieszkania, było zaparzenie kawy, o tak, tego było mi trzeba. Shannon zabrał nasze walizki i zaniósł na górę do garderoby. Jet lag dawał się we znaki, 16 godzin różnicy dawało w kość, jednak rozłożyliśmy się na skórzanej kanapie w salonie i włączyliśmy film, tym razem padło na Wilka z Wall Street. Gdy po ponad 3h ekscytowaniem się Leonardo DiCaprio na ekranie, weszłam do sypialni, zauważyłam wielkie pudełko z kokardą na łóżku. Wariat. Podeszłam, rozwiązałam kokardę, a następnie uchyliłam wieko pudełka. Na papierze pakowym znajdowały się jeszcze dwa inne kartony, jeden większy, drugi mniejszy. Najpierw otworzyłam to większe pudełko, w której znajdował się komplet czarnej koronkowej bielizny, nieznanej mi włoskiej firmy.  Zaraz potem spod papieru z największego pudła wyjęłam zjawiskową czerwoną ołówkową sukienkę z czarnymi koronkowymi ramiączkami. Najmniejsze zostawiłam na koniec, po otwarciu  ujrzałam piękną złotą bransoletkę z wygrawerowanym L490.  

- Podoba się? – zapytał obejmując mnie od tyłu.

- Jest idealnie.